Javaanse avonturen

Jakarta
Bij aankomst in Jakarta vanaf Singapore werd gelijk al duidelijk dat er een enorm contrast is tussen beide steden. Overal was verkeer, openbaar vervoer was onbetrouwbaar en in de stoep zaten enorme gaten. Ik besloot even een hapje eten aan de overkant van de straat te halen, maar het was nogal een uitdaging om de weg over te steken. Ondertussen gaat dat al een stuk beter. De prijs van het eten was hier gelukkig wel een stuk gunstiger.
Jakarta zelf is niet echt een bijzondere stad, het leukst hier vond ik eigenlijk om achterop de motortaxi door het hectische verkeer te rijden. Ook is het leuk dat er in de taal wel woorden zijn die duidelijk van het Nederlands afstammen. Verder word ik als Nederlander niet echt trots op de geschiedenis die we hier hebben wanneer ik een museum bezocht. De eerste dag in Jakarta heb ik namelijk het nationale monument bezocht, onder het monument is een museum waar de geschiedenis van Indonesië wordt beschreven. Vervolgens gingen we omhoog naar de top van het monument, 137 meter hoog. Vanaf hier kun je de stad het best zien, al is door de grote hoeveelheid smog het uitzicht beperkt. Na het bezoek heb ik een beetje rondgelopen door de stad, het valt echt op hoe lief en vriendelijk iedereen hier is. Met mijn blonde haren ben ik nogal opvallend, dus iedereen lacht naar me of groet me. Ook gebeurt het erg vaak dat mensen vragen of ze met me op de foto mogen, soms staat er zelf een wachtrij!
De volgende dag ging ik met een groepje het oude centrum bekijken, hier zijn nog veel sporen te vinden van de Nederlandse geschiedenis. Helaas worden de meeste gebouwen echter niet goed onderhouden, over een paar jaar zijn er waarschijnlijk meer Nederlandse sporen gewist. Het oude stadhuis en een typische Nederlandse ophaalbrug worden nog wel goed onderhouden. 's Avonds ging ik vroeg naar bed want de volgende dag zou ik op tijd met de trein naar Bandung vertrekken.

Bandung
De 3 uur durende treinreis naar Bandung gaf een aantal prachtige uitzichten over het mooie Java. Bij aankomst in Bandung was het echter helaas meer van wat ik in Jakarta al gezien had, veel verkeer en uitlaatgassen. Ik besloot dan ook vrij snel dat ik de volgende dag al naar Yogyakarta zou vertrekken. De avond in Bandung ben ik nog wel even de stad in geweest, maar toen had ik het ook wel weer gezien. De volgende dag zou weer een mooie, maar lange, treinreis volgen.

Yogyakarta
De eerste avond in Yogya had ik afgesproken met Anne om wat biertjes te gaan drinken. Anne had ik in Jakarta leren kennen en zij had ondertussen nog wat mensen leren kennen die ook meegingen. Anne zou op zondagachterop de motor de omgeving in gaan en ik wist 's avonds ook nog een motorrijder te regelen die mijn chauffeur wilde zijn. De avond eindigde in een bar waar een band reggae stond te spelen. Het was erg gezellig, helaas was het wat minder toen zondagochtend om 7 uur de wekker ging. De nasi goreng die ik als ontbijt in het hostel kreeg maakte het er niet veel beter op. De chauffeur stond om 8 uur netjes voor de deur en we vertrokken naar de plek waar we Anne en haar chauffeur zouden ontmoeten. Vanaf die plek gingen we naar de Merapi, een vulkaan die een paar jaar geleden nog uitgebarsten is. Het was duidelijk dat het landschap nog aan het herstellen was van de uitbarsting. Na de Merapi gingen we door naar de Prambanan, een van de vele tempels hier in de omgeving. Het was wel mooi om te zien, maar we waren zelf ook weer een attractie voor de locals. Een kleine kilometer van de Prambanan ligt een andere tempel, de Candi Sewu. Hier waren nauwelijks mensen en dat maakt het toch wel een stuk relaxter om rond te lopen. Na een paar uur bij de tempels zouden we naar de volgende plek gaan, waar we de zonsondergang konden zien. Het ultieme moment om even stil te staan hoeveel geluk ik heb dat ik dit allemaal kan doen. Ik betrap mezelf er trouwens sowieso op dat ik regelmatig zomaar in mezelf zit te lachen omdat ik gelukkig ben! Na de zonsondergang wilde Anne graag naar een balletvoorstelling, ik besloot mee te gaan, misschien zou ik het wel heel leuk vinden. Dat viel een beetje tegen, het leukst vond ik om door het publiek te kijken wat mensen aan het doen waren. Waarom zou je bijvoorbeeld een paar honderd foto's met je Ipad van een balletvoorstelling maken? Ondanks de balletvoorstelling was het een heerlijke dag en na de korte nacht daar voor viel ik heerlijk in slaap 's avonds.
Voor maandag hadden we al besloten dat we een rustige dag zouden hebben, nadat we lekker uitgeslapen hadden en een tijdje in een internetcafe hadden doorgebracht, was het al tijd om te gaan lunchen. Na de lunch gingen we naar de vogeltjesmarkt, hier vonden we behalve vogels allerlei dieren in veel te kleine kooitjes. Ik voelde mij niet op mijn gemak bij het zien van hondjes die echt opgesloten zaten. We lieten de markt dan ook snel achter ons om heerlijk door de stad te gaan slenteren. We kozen ervoor om door smalle straatjes te gaan wandelen waar weinig toeristen komen, heerlijk om zo tussen de locals te zijn. Uiteindelijk kwamen we bij het station aan, waar we een treinkaartje wilden gaan kopen maar nog geen idee hadden waar naar toe. Ik had al vrij snel de knoop doorgehakt dat ik dinsdagavond naar Malang zou gaan en Anne besloot om gezellig mee te gaan.
Maandagavond regelde ik dat Odil, mijn motorrijder van zondag, mij op dinsdag naar de Borobudur tempel zou brengen. De volgende dag stond hij netjes op tijd op de afgesproken plek op mij te wachten. In plaats van direct richting de Borobudur te gaan, vond Odil dat ik eerst nog het paleis van de Sultan moest zien. Vroeger was dit een enorm complex, maar nu zijn binnen de muren ook gewone woonwijken gebouwd. Desondanks is het nog steeds een groot paleis, waar de sultan nog steeds woont met veel personeel. Overigens vond ik het zelf niet heel interessant om rond te lopen door het paleis, maar dat kan er ook mee te maken hebben dat ik niet zoveel van de geschiedenis van de Sultan af weet. Na het paleis vertrokken we richting de Borobudur, ik had erg veel geluk dat het rustig was op de dag dat ik de tempel bezocht. Het is erg indrukwekkend om de tempel te zien! De muren van de tempel vertellen een verhaal, maar dat verhaal klopt alleen als je op de juiste manier naar boven loopt. Veel toeristen gaan echter voor een paar goede foto's naar boven en dan zijn ze alweer uitgekeken. Dit zorgde ervoor dat ik bijna niemand tegen kwam, alleen op de top was het wat drukker. Na het bezoek aan de tempel heb ik nog even met Odil zitten praten, voordat hij me terug bracht naar mijn hostel. Na een verfrissende douche ontmoette ik Anne weer bij een restaurant, voordat we de nachttrein zouden nemen naar Malang. De treinrit was niet erg prettig, het was erg koud en de tl-buizen bleven de hele nacht aan staan. Weinig slaap in de trein, dus bij aankomst in het hostel om half 5 's ochtends waren we erg blij met een fatsoenlijk bed.

Malang
Na een paar uurtjes slaap, besloten we onze dag in Malang door te brengen op een gehuurde scooter. Ik heb er echt van genoten om tussen het verkeer door te slingeren, hoewel het een chaos is, voelde het niet echt onveilig. We wilden die dag een waterval gaan bezoeken, maar ons richtingsgevoel stuurde ons wel een paar keerde de verkeerde kant op. Dit zorgde ervoor dat we op plekken kwamen waar helemaal nooit een toerist kwam, terwijl het uitzicht vaak prachtig was. Na een tijdje rijden vonden we de prachtige waterval, waar de aapjes 'in het wild' leven. Uiteraard is dit voor de aapjes een prima plek, waar ze niks tekort komen. Bij de waterval waren we wederom de enige niet-Indonesiërs, waardoor we ook hier een attractie waren, het went wel. Op de terugweg richting Malang namen we weer een willekeurige afslag om meer tussen de locals te zijn. Ik zag een vrouw op de scooter voor ons haar mobiele telefoon verliezen, na een korte achtervolging konden we de telefoon terug geven. Na op een sportveld nog genoten te hebben van de omgeving, gingen we terug naar Malang. Op een plein in de stad hebben we de zon onder zien gaan achter een prachtige moskee.
Donderdagochtend namen Anne (http://annemak.waarbenjij.nu) en ik afscheid. Zij ging verder richting Bali en ik begon aan mijn missie om de Semeru te gaan beklimmen.

Mount Semeru
De Semeru is de hoogste en meest actieve vulkaan op Java, een georganiseerde tour naar de top zou me 5 miljoen rupiah kosten. Mijn doel was om maximaal 2 miljoen uit te geven. Ik heb vanaf Malang eerst een minibus gepakt naar Tumpang. Deze busjes zijn echt mini, mijn backpack moest op het dak vastgeknoopt worden zodat er zoveel mogelijk mensen in konden. Onderweg naar Tumpang kwam een vrachtwagen vol met hout ons tegemoet, er viel een blok van de vrachtwagen die vol tegen het busje aan kwam, de chauffeur kon er wel om lachen en reed rustig verder. Bij aankomst in Tumpang moest ik zorgen dat ik medisch gecheckt werd, dit is nodig voordat je de vulkaan mag beklimmen. Het bewijs dat ik medisch in orde ben, kon ik echt vrij gemakkelijk op straat kopen. Vervolgens heb ik een gids geregeld voor de beklimming en een jeep die me naar Ranu Pani zou brengen, vanaf daar zou de hike beginnen. Aangekomen in Ranu Pani moest ik wachten op mijn gids, die later zelf op de motor zou komen. Ik besloot om een rondje te wandelen om te kijken of er iets te beleven was, en ik viel met mijn neus in de boter. Er was een bruiloft aan de gang en iedereen wilde graag dat ik erbij zou zijn. Iedereen die Engels kon, vroeg of ik mee kwam eten. Ik heb beleefd nee gezegd, maar het zegt wel weer iets over de mensen hier. Ik ben wel gebleven, want hoe vaak krijg je de kans om een traditionele Javaanse bruiloft mee te maken. Op het moment dat ik bijna meer aandacht kreeg dan het bruidspaar, had ik het wel gezien en ging ik terug naar mijn homestay.
De eerste dag van de hike richting de top van de Semeru vertrokken we om 8 uur uit de homestay. Na wat registratie kon de beklimming beginnen en gelijk in het eerst stuk was het stijl omhoog. De omgeving was wederom prachtig en in de ochtend wisselde het klimmen en dalen elkaar af. Rond het middaguur kwamen we aan bij Ranu Kumbolo, waar een mooi bergmeer lag. Na een lekkere lunch vertrokken we verder richting de camping waar we de nacht door zouden brengen. De middagwandeling begon met een hele zware klim, om na een korte afdaling een savanne over te steken. Na weer een stuk klimmen kwamen we aan bij Kalimati, de plek waar we de nacht door zouden brengen in een tent. We hadden ongeveer 20 kilometer afgelegd, nadat we iets gegeten hadden ging ik rond 5 uur slapen! De wekker stond vanochtend namelijk alweer voor 12 uur 's nachts, om 1 uur vertrokken we richting de top van de berg. Het was koud op de camping en op de top van de berg zou het nog kouder zijn, dus iedereen was warm aangekleed. Na ongeveer een uur wandelen stopte de begroeiing en moesten we stijl omhoog over losliggende steentjes en as van de vulkaan. Voor elke 3 stappen om hoog gleed je er weer 1 naar beneden. Maar ik wist de top te bereiken voordat het licht werd, het vuur wat de vulkaan uitspuwde was daardoor nog duidelijk te zien. De zonsopkomst was adembenemend, echt prachtig om dat vanaf het hoogste punt van Java te zien! De afdaling terug over het as was net alsof we aan het skiën waren, dat scheelde nogal wat tijd met de beklimming. Na even wat gegeten te hebben begonnen we aan dezelfde tocht als de gisteren, maar dan andersom. De terugweg ging gelukkig een stuk sneller en zodra mijn gids mij bij mijn hostel af had gezet was ik echt toe aan een warme douche. Nu zit ik onder het genot van een welverdiend biertje mijn blog af te schrijven. Ik weet nog niet precies wat ik de komende dagen van plan ben, dus dat lezen jullie wel in een volgend verslag!

Liefs uit Malang!