Coming home!

Dit zal voorlopig mijn laatste blog zijn en hoewel ik de laatste tijd erg veel beleefd heb, ben ik op dit moment nog een beetje aan het zoeken naar inspiratie om te gaan schrijven. Mijn vorige blog heb ik geschreven op de dag dat ik in Hong Kong aan kwam en eigenlijk nog niet zo goed wist wat ik zou gaan doen in de tijd die ik had tussen Hong Kong en Japan. Ik vond een ticket naar de Filipijnen voor een goede prijs en besloot dus om die kant maar op te vliegen.

Hong Kong was een totaal anders dan de chaotische, drukke steden die ik ondertussen gewend was. Toen ik de eerste dag door Hong Kong liep voelde het een beetje vreemd, ik miste het getoeter, de drukte en het sociale karakter van de mensen in de meeste Zuidoost Aziatische landen. Op straat was het relatief rustig en stil en de mensen waren vooral heel erg druk met hun smartphone. Ik heb in een paar dagen veel gezien van de stad, maar daarna was ik ook echt wel blij om Hong Kong achter me te laten. Op donderdagavond vond ik een vliegticket dat mij de volgende ochtend naar Cebu in de Filipijnen zou brengen.

De Filipijnen gaven mij bij aankomst gelijk al een goed gevoel, het is een beetje een mix tussen Azië en Zuid-Amerika. Deze mix is natuurlijk te danken aan de tijd dat de Filipijnen een Spaanse kolonie waren. De mensen zien er minder Aziatisch uit, hebben Spaanse namen en zijn katholiek en de taal is duidelijk beïnvloedt door Spaans. Helaas was niet alles aan de Filipijnen positief, het is misschien wel het land waar ik het meest geconfronteerd met echte armoede. Al op mijn eerste dag kwam ik in een wijk terecht waar ik echt schrok van het straatbeeld. Na een nacht in Cebu geslapen te hebben begon mijn reis van Cebu naar Siargao, een eilandje dat grenst aan de Indische Oceaan. Het begon met een 9 uur durende bootreis naar Butuan. Ik kwam ’s avonds aan en ben daar 2 nachten gebleven omdat ik niet fit was. Na twee nachten nam ik de bus naar Surigao, waar ik de boot naar Siargao miste en dus ook een nacht moest blijven. Uiteindelijk kwam ik drie nachten na vertrek uit Cebu aan op Siargao. Het eiland was vooral erg ontspannen, dus ik heb daar behalve wat wandelingen over het strand vrij weinig gedaan. Ik leerde Aladdin kennen op Siargao, een Finse jongen die geboren is in Irak. Hij overtuigde mij om met hem mee te gaan naar Boracay en aangezien we niet wilden vliegen duurde het ongeveer 3 dagen om van Siargao naar Boracay te reizen.

In tegenstelling tot Siargao is Boracay een plek waar veel toeristen op afkomen, er is dan ook veel te beleven op het eiland. Het eiland is vooral bekend vanwege het kilometerslange witte strand, maar aan de andere kant van het eiland is een strand waar de wind perfect is om te kitesurfen. Ik besloot te gaan leren kitesurfen, wat na een paar dagen best goed gingen. Doordat we elke nacht wel op stap gingen en ik elke ochtend vroeg begon met kitesurfen, was het na een paar dagen prima dat Aladdin vertrok en ik wat rustiger aan kon doen. Onderweg terug naar Cebu leerde ik een Italiaan kennen met wie ik de laatste dagen opgetrokken ben. Zo zijn we bijvoorbeeld een dagje naar Oslob geweest, waar we in de ochtend gesnorkeld hebben met walvishaaien! Het was echt heel bijzonder om zo dichtbij zulke enorme dieren te zwemmen, een prachtig moment. Na een laatste dag in Cebu, vertrok ik op 7 april naar Tokyo.

In Japan zou ik Carly weer zien en aangezien zij een paar uur eerder aangekomen was dacht ik haar snel weer te zien, maar aangezien ze besloten had in de verkeerde terminal te wachten, duurde het wat langer. Het plan was om gelijk de trein van Tokyo naar Kyoto te nemen, maar het bleek dat we daar al te laat voor waren. Een goed begin van onze trip in Japan! De volgende dag wisten we het wel voor elkaar te krijgen om naar Kyoto te reizen. Kyoto viel ons eigenlijk, mede door het weer, een beetje tegen. Onze volgende bestemming was Hiroshima, de stad die het eerste slachtoffer van een atoombom ooit was. Het was bijzonder om op deze plek te zijn en meer te weten te komen over de geschiedenis van deze stad. Na Hiroshima gingen we verder naar Fukuoka, een fijne stad met veel parken waar we naar Marine World (Japans dolfinarium) zijn geweest. Vanaf Fukuoka vlogen we naar Okinawa, een eiland ten zuiden van Japan wat heel anders aanvoelt. De sfeer is meer relaxt en het weer is ook beter. Op Okinawa hebben we behalve het bezoeken van een aantal culturele attracties ook vakantie gehouden. We hebben een paar dagen erg goed weer gehad en lekker ontspannen.

Nu zitten we op het vliegveld van Tokyo te wachten op onze vlucht naar Abu Dhabi, vanaf daar door naar Amsterdam. We hebben nog een paar leuke dagen in Tokyo gehad, maar ik heb nu toch wel echt zin om thuis te zijn. Ik heb de afgelopen 228 dagen 10 landen bezocht en het voelt goed om weer naar huis te gaan.

Tot morgen!
Liefs uit Japan.