Myanmar

Na twee weken mooi weer in Myanmar gehad te hebben, regent het nu in Bagan. Mooi tijd om een blog te schrijven dus (hopend dat internet vandaag weer gaat werken). Myanmar is een bijzonder land om te bezoeken, vooral het feit dat het nu nog niet te toeristisch is, maakt het een unieke ervaring.

Yangon
Na een korte vlucht vanaf Bangkok kwam ik aan in Yangon (vroeger Rangoon). Yangon is de voormalige hoofdstad van Myanmar (vroeger Birma) en wordt door sommige landen nog steeds erkend als hoofdstad. Na een taxiritje dumpte ik mijn spullen in het hostel en ging ik de stad in. Wat gelijk al opviel, was dat de auto's aan de rechterkant rijden, maar dat het stuur ook aan de rechterkant zit. Dit is vooral onhandig met het instappen in een bus, aangezien de deur aan de straatkant zit. De reden dat auto's aan de rechterkant rijden is volgens verhalen dat de president het land te links vond worden en daarom maar besloot dat de auto's aan de rechterkant moesten gaan rijden. Het straatbeeld is sowieso anders dan in de meeste Aziatische steden, aangezien brommers en motoren verboden zijn in Yangon. De reden van dit verbod schijnt te zijn dat een legergeneraal een brommerongeluk in Yangon heeft gehad en toen maar besloot om brommers en motoren te verbieden. Het was wel weer even wennen om helemaal alleen te zijn, ook doordat ik niet echt een plan had wat ik zou gaan doen. De volgende ochtend leerde ik een Duitser kennen en in de middag bezocht ik samen met hem people's park, het gouden schip en Shwedagon Pagoda. Opmerkelijk was dat people's park afgesloten was voor mensen. Overigens zijn het meer de mensen dan de bezienswaardigheden die Myanmar voor mij interessant maken. De mensen zijn ontzettend vriendelijk en proberen altijd, ondanks het gebrekkige Engels, te helpen. Op zaterdag at ik na het bezoeken van het nationaal museum op straat, de 2 jongens die er aan het werk waren kwamen er niet uit wat ik wilde eten, dus alle andere klanten hielpen. Na het eten bezocht ik een voetbalwedstrijd in een prachtig oud stadion. Het niveau van de wedstrijd was niet al te best, maar het is altijd een leuke ervaring om een wedstrijd in een ander land te bezoeken. De volgende ochtend moest ik vroeg uit bed om de bus naar de officiele hoofdstad, Nay Pyi Taw, te pakken.

Nay Pyi Taw (Naypyidaw)
Bij aankomst in Naypyidaw vroeg ik de enige taxichauffeur die een beetje Engels sprak, om mij de stad te laten zien. Sinds 2002 is Naypidaw de hoofdstad van Myanmar en dat betekende dat alle overheidsinstanties en -werknemers vanuit Yangon moesten verhuizen. De stad is voor 2002 in het geheim gebouwd door het leger. Centraal in de stad ligt een heuvel waar alle ministeries gevestigd zijn. De ministeries liggen op veilig afstand van de enorm wegen, bijna overal is het 8-baans en de weg voor het parlement langs is zelfs 20-baans. De wegen zijn, zeker op zondag, leeg en je kunt de 20-baans weg met je ogen dicht oversteken. Rond de heuvel liggen de wijken waar alle ambtenaren wonen. De huizen zijn van de overheid en de wijken zijn geordend per functie, hoe hoger de functie, hoe groter het huis. Het was bijzonder om deze stad te zien, maar na een middag was het prima om weer te vertrekken.

Mandalay
Ik kwam op zondagavond laat aan in Mandalay en heb de eerste dag niet zoveel gedaan. De dag daarna had ik een motortaxi geregeld, die mij de hele dag rond zou rijden. Eerst zijn we naar Amarapura gereden, waar de U bein brug is. Dit is een brug van anderhalve kilometer, die helemaal van hout is gemaakt. De sfeer op en rond de brug was erg fijn en relaxt. Na de wandeling over de brug zijn we naar een heuvel vertrokken, door grote hoeveelheid smog boven Mandalay was het uitzicht helaas niet bijzonder goed. De volgende dag heb ik een scooter gehuurd en ben ik op zoek gegaan naar een waterval waar ik over gelezen had. De waterval lag ongeveer 60 kilometer buiten de stad, maar was de rit dubbel en dwars waard. Het water was blauwer dan ik ooit gezien had en behalve een handvol locals, was er niemand. Na een paar uur van de rust genoten te hebben, reed ik terug naar Mandalay om de Manadalay hill te beklimmen. Uiteraard is er een tempel boven op de berg, maar doordat ik al ontelbaar veel tempels en pegoda's gezien had, was vooral de zonsondergang voor mij een reden om de heuvel te beklimmen.

Hsipaw
Vanuit Mandaly nam ik de bus naar Hsipaw, een klein bergstadje, het was hier flink koeler dan in de rest van Myanmar. Het was 's nachts wel even wennen om echt dekens nodig te hebben. Na een dagje in het stadje gewandeld te hebben begon ik de volgende ochtend aan een tweedaagse hike door de omgeving. De omgeving zelf was niet heel spectaculair, maar het bezoeken van kleine Shan-dorpjes maakten de hike de moeite waard. De mensen in deze dorpjes waren erg vriendelijk en ook het jonge gezin waar we sliepen deed er alles aan om ons thuis te laten voelen. Na de tweedaagse hike vertrok ik met de trein terug naar Mandalay. Hoewel de afstand zo'n 150 kilometer was duurde de treinreis maar liefst 13,5 uur. Overdag was het niet zo erg omdat er genoeg vanuit de trein te zien was. Zo reden we bijvoorbeeld over het Gokteik Viaduct, een ruim 110 jaar oud viaduct. Na een nachtje in Mandalay reisde ik de dag daarna met de bus verder naar Bagan.

Bagan
Bij aankomst in Bagan huurde ik een fiets en besloot ik gelijk de oude stad te gaan bekijken. Bagan is bekend vanwege de grote hoeveelheid tempels en pegoda's (ruim 4000). Hoewel het de meest toeristische plek in Myanmar tot dusver is, voelde de omgeving gelijk fijn aan. Bij de zonsopkomst en -ondergang is het de kunst om een tempel/pegoda te beklimmen waar weinig of geen toeristen zijn en te genieten van het prachtige uitzicht. De luchtbalonnen die in de ochtend de lucht in gaan om rijke toeristen van de zonsopkomst de laten genieten, maken het plaatje compleet. Bagan is een erg indrukwekkende plaats en tot dusver het hoogtepunt in Myanmar voor mij.

Nergens in Bagan was het mogelijk om verbinding te maken met het internet en ondertussen ben ik aangekomen in Kalaw. Ik probeerde me net voor te stellen wat er zou gebeuren wanneer een gedeelte van Nederland zonder internet zou zitten, hier maakt het de mensen weinig uit. Het plan was om vanaf Kalaw richting Inle Lake te gaan hiken de komende dagen. Het weer is echter zo slecht dat ik besloten heb door te reizen naar Yangon en op zoek te gaan naar beter weer.

Liefs uit Kalaw!